Tatry 2012r. część 1.

Wreszcie nadszedł wyczekiwany przeze mnie dzień, dzień wyjazdu w nasze góry. Jak zwykle wybraliśmy naszą naprawdę świetną miejscówkę, lecz niestety inny pokoik - ale też fajny. W sumie to małe znaczenie ma dla nas ten pokoik, bo tam zazwyczaj jedynie śpimy, więc najważniejsze, żeby było łóżko :)
Start z Łodzi skoro świt, aby jak najwcześniej dotrzeć na miejsce. Plan oczywiście został ułożony przez Monię parę dni wcześniej i praktycznie każdy dzień byłby spędzony gdzieś z dala od Zakopanego, jeśli tylko pozwoli nam na to pogoda. A niestety nie pozwoliła, plus jeden z planów okazało się, że nie zostanie na pewno spełniony, gdyż dosłownie z tydzień przed wyjazdem został uszkodzony szlak na Rysy a w planie (jeden z ważniejszych jego punktów) było wejście na ten szczyt.
Pierwszy dzień od zawsze w Zakopcu rozpoczynamy tak samo... od pojawienia się na Gubałówce, taki dzień typowo odpoczynkowy. Jednak w tym roku doszliśmy do wniosku, że to poniekąd smutne, że jeszcze nigdy nie weszliśmy na Gubałówkę a zawsze wjeżdżaliśmy kolejką. Więc tym razem wybraliśmy się na spacer pod górkę. Wejście jest oczywiście łatwe, lekkie i przyjemne. Co prawda mieliśmy parę przystanków po drodze, ale nie ze zmęczenia a po to, aby zrobić jakieś zdjęcie.



Jak widać, pogoda średnio dopisywała. Zdecydowanie wolałbym mieć piękne, błękitne niebo z odrobiną chmurek... a nie zupełnie (od strony Tatr) niebo zasłonięte chmurami.




Dalsza część ciutkę niżej, pod reklamą:


Oto dalsza część wpisu:





Weszliśmy na górę i również standardowo zrobiliśmy sobie spacerek w stronę kolejki na Butorowym Wierchu. Praktycznie zawsze tak robimy, więc czemu miałoby się to zmienić i tym razem? :)
Troszkę czasu minęło i niebo zaczęło się opróżniać z chmur, dzięki temu Giewont wyjrzał troszkę z cienia...




Warunki pogodowe tak czy owak były na tyle "takie sobie", że nie mam zbyt wielu zdjęć z tego spaceru. Ostatnia, pamiątkowa fota w czasie zjeżdżania z Butorowego Wierchu.



I w sumie to już niewiele robiliśmy tego dnia. Ot, szwędanie się po okolicy, zerkanie co się zmieniło przez ostatnie dwa lata naszej nieobecności.
Krótki wpis... bo krótka wycieczka. Następny wpis będzie o wiele ciekawszy :)

A u Moni w galerii troszkę zdjęć z tej wycieczki z Nią na pierwszym planie.